Ferðin er hafin .... og ekki hægt að snúa við

Jæja, fyrsta vikan í átakinu er liðin.  Það hefur í raun gengið vonum framar.  Ég get fullyrt að ég hafi sjaldan verið betur nærð en þessa viku, enda hugsa ég um mat og elda mat út í eitt.  Það er svo merkilegt að mér er ekki sama hvað ég læt ofan í mig, en þegar ég lít gagnrýnum augum á mataræðið hjá mér síðustu ár (áratugina í raun) þá er það ekkert til að hrópa húrra fyrir.  Ég elska kökur (verða að vera heimabakaðar) og hef oft sagt, og meint það, að ég get sleppt mat en stenst ekki marengstertu. Eftir að hafa lesið bókina hennar Þorbjargar "10 árum yngri á 10 vikum" þá hefur runnið upp fyrir mér ljós.  Ég er í raun sykurfíkill ... illa nærður sykurfíkill. 

Því er þátttaka í þessu átaki sem himnasending, þrátt fyrir að runnið hafi á mig tvær grímur þegar mér varð ljóst að baðfatamyndataka væri skilyrði fyrir þátttöku.  Eftir andvökunótt og miklar vangaveltur ákvað ég að láta slag standa.  Mér finnst það forréttindi að fá leiðsögn Þorbjargar í gegnum þessar tíu vikur.  Ég veit að þær verða ekki auðveldar því ég þarf að láta af ýmsum ósiðum á þeim tíma og sumir þeirra eru nánast orðnir inngrónir s.s. ótæpileg kaffidrykkja og að grípa það sem hendi er næst þegar ég verð svöng.